به گزارش گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «سپاس خبر» فاطمه مظفری‌پور به عنوان فعال رسانه‌ای و یک جوان رای اولی یادداشت خود را اینگونه نگاشته است؛ اولین سالی است که می‌توانم با اثر انگشت خود سرنوشت کشورم را تغییر دهم؛ از آنجایی که من نیز جزوی از شبکه اجتماعی این سرزمین هستم پس حق خود می‌دانم که کسی را که شایسته نمایندگی من است به مجلس بفرستم.
در تفاوت اشخاصی که در صندلی مجلس در دوره‌های مختلف نشسته‌اند، می‌توان به این رسید که اقشار مختلف جامعه در قانون‌گذاری و نظارت بر دیگه قوه‌ها، اثرگذار بوده‌اند و بر اساس آزادی تفاوت نظرها و سلایق است که هرکس نماینده قشر و یا حزب خود را در انتخابات مقدم می‌شمارد.
با بررسی نقاط ضعف و قوت دوره‌های قبل مجلس شورای اسلامی می‌توان نقاط ضعف و قدرت نمایندگان را نیز شناسایی کرد تا از انتخاب اشتباه خودداری شود.
شبکه های متعدد تبلیغات انتخابات در استان‌های مختلف به تفکیک هر حوزه انتخابیه نیز فرصت ارزشمندی است که دست مردم برای انتخابات را باز می‌کند، به‌گونه‌ای که هر کاندیدا سابقه فعالیت‌های خود و برنامه‌هایش را در قاب دوربین ارائه می‌دهد و با این امر هرکس می‌تواند شخصیت کاندیداها را بررسی و انتخاب اصلح داشته باشد.
بررسی وعده‌های انتخاباتی هر کاندیدا و مقایسه آن با ظرفیتهای موجود آن فرد، مسیر دیگری برای رعایت شایستگی سالاری در انتخاب است؛ لزوم شناخت وعده‌های حقیقی از غیر حقیقی داشتن ادراک موقعیتی فرد گوینده است.
در کشاکش و شور انتخاباتی این روزها بسیاری از افراد نیز به طمع کسب موقعیت شغلی خود با ابزار احساسات مردمی وارد عمل می‌شوند و با دست گذاشتن روی نقاط هیجانی سعی در برانگیختن احساسات مردم و جذب رای می‌کنند؛ در این باره تنها راه حل هوشیاری نسبت به سخنان کاندیدا است.
مسیر دیگری که انتخاب اصلح را می‌تواند دور بزند خرید و فروش رای در مناطق کمتر برخوردار است به‌طوری که ضعف مالی و معیشتی در برخی مناطق خاص جغرافیایی در روستاها و شهرها مردم را به فروش رای خود تشویق می‌کند اما نباید فراموش کرد که با فروش رای در حقیقت حق خود را به نالایقان داده‌ایم و شرافت زندگی پاک را زیر پا گذاشته‌ایم از سوی دیگر چه بسا کاندیداهایی که با بضل و بخشش و انداختن سفره‌های رنگین جذب رای می‌کنند فرداها در منصب قدرت، برای جبران هزینه‌ها، حق مردم را پایمال کنند.
انتهای خبر/
