به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «سپاس خبر»؛ شهيد شيرزاد آرمات در سال1345در روستاي چاه خاني در خانواده اي فقير و مستضعف چشم به جهان گشود. با شروع جنگ تحميلي،وي آرزو داشت كه با صداميان به نبرد بپردازد،تا اينكه در آذرماه سال 1360 از طريق بسيج به شيراز اعزام شد و مدت يك ماه دوران آموزشي را در پادگان شهيد عبدالله مسگر به پايان رساند و بعد راهي جبهه هاي نبرد حق عليه باطل گرديد.شهيد آرمات در حمله تنگ چزابه شركت نمود و در آن عمليات با تني چند از ياران صديقش جان به جان آفرين تسليم و در راه اسلام و امام امتش شهيد گرديد.
متن وصیت نامه این شهید والامقام را تقدیم حضورتان می‌کنیم:
راهم را كه راه سرخ شهادت است و راه تمام شهيدان است ادامه دهيد.
«و لا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتاً بل احياءٌ عند ربهم يرزقون»
آن‌هايی كه در راه خدا كشته مي‌شوند، مرده نخوانيد،بلكه زنده‌اند و نزد خدا روزی مي‌برند.
سلام بر رهبر كبير انقلاب اسلامي ايران و سلام بر مردم شهيد پرور ايران و سلام بر پدر و مادر و اهل خانواده ام. من شيرزاد آرمات در سال 1345 به ش.ش 909، صادره از چاه‌خاني، نام پدر گرگعلی، وصيت خود را شروع مي‌كنم.
پدر و مادر! اگر من به درجه رفيع شهادت نائل آمدم، برای من ناراحت نباشيد، چون من امانتي بودم از خدا نزد شما. براي من تنها گريه نكنيد و گريه بر مظلوميت امام حسين(ع) سرور شهيدان كه به ما درس شهادت داده گريه بر تمام شهيدان كه به نداي امام حسين(ع) و امام خمينی لبيک گفتند و مرگ سرخ را انتخاب كردند و گريه بر مظلوميت آن سيد بزرگوار با هفتاد و دو تن از همرزمانش. گريه بر رجايی آن حامي امام و گريه بر باهنر آن بازوي امام.
وصيتم به مادرم اين است كه، مادرجان شرايط فعلي نياز دارد كه ما به جبهه برويم. اگر بر نگشتم راهم را زينب وار ادامه بده. و از برادرانم حفاظت كن. منظورم اين است كه حفاظت كن كه از چهارچوب اسلام بيرون نروند.
وصيتم به برادرانم اين است كه بعد از من راهم را كه راه سرخ شهادت است ادامه دهند. پدر و مادر! اگر من به درجه رفيع شهادت نائل آمدم، اگر جسدم را آوردند در قبرستان محل، جنب قنبرعلی كامكاری مرا به خاک بسپاريد. و روی قبرم كلمه ناكام را ننويسيد، چون من به آن كامی كه مي‌خواستم رسيده‌ام.
1360/10/27
شيرزادآرمات
انتهای پیام/
